ابداع، به معنی نوآوری و توانایی ایجاد یک فکر و چیز نو بوده و در ظهور اولیه خلاقیت موثر است. ظهور اولیه ابداع در عالم ماده و حس است. با توجه به این موضوع، به کارگیری خلاقیت را ابداع می گویند.

خلاقیت به معنای توانایی ترکیب ایده ها در یک روش منحصربه فرد یا ایجاد پیوستگی بین ایده هاست ولی نوآوری، فرآیند اخذ ایده خلاق و تبدیل آن به محصول، خدمات و روش های جدید عملیات است.
البته خلاقیت و نوآوری چنان به هم تنیده اند که شاید به دست آوردن تعریفی مستقل از هر کدام دشوار باشد، اما برای روشن شدن ذهن می توان آنها را به گونه ای مجزا از هم تعریف نمود. خلاقیت پیدایی و تولید یک فکر نو است در حالی که نوآوری عملی ساختن آن اندیشه است.
در واقع ابداع، ماحصل حرکتی است که نقطه آغازین آن خلاقیت و حیطه فکر بوده و یا با به کارگیری تجارب دیگر به صورت یک پدیده نوظهور، آشکار گردیده است. در کل می توان گفت ابداع بدون خلاقیت، بی مفهوم بوده و لیکن خلاقیت بدون ابداع قابل تصور است.
به عبارتی نماد ظاهری خلاقیت، نوشته یا گفتار و یا یک فکر است که مقد مه ابداع بوده و آن را به صورت یک پدیده یا شیء ظاهر می کند. به عبارتی دیگر تلاش های خلاقیت، وسیله ای برای نوآوری است. هم چنین خلاقیت یک فعالیت فکری و ذهنی است و بیشتر جنبه عملی دارد.
همان گونه که ظهور و بروز هر کاری و پیدایش هرچیزی زمینه و پیش نیازهایی دارد، خلاقیت هم همین گونه است. پیش نیازهای خلاقیت عبارت اند از: هدف، انگیزه، تخیل، تفکرخلاق، هوش، پشتکار، دانش و مهارت و فضای خلاق.